OUR LADY SEVEN SORROWS

Stabat Mater dolorósa
iuxta crucem lacrimósa,
dum pendébat Fílius.

Cuius ánimam geméntem,
contristátam et doléntem
pertransívit gládius.

O quam tristis et afflícta
fuit illa benedícta,
mater Unigéniti!

Quæ mærébat et dolébat, pia Mater, dum vidébat Nati poenas íncliti.

Quis est homo qui non fleret, Matrem Christi si vidéret tanto supplício?

Quis non posset contristári, piam Matrem contemplári doléntem cum Fílio?

Pro peccátis suæ gentis vidit lesum in torméntis, et flagéllis súbditum.

Vidit suum dulcem Natum moriéndo desolátum, dum emísit spíritum.

Eia, Mater, fons amóris me sentíre vim dolóris fac, ut tecum lúgeam.

Fac ut árdeat cor meum in amándo Christum Deum, ut sibi compláceam.

Sancta Mater, istud agas, Crucifíxi fige plagas cordi meo válide.

Tui Nati vulneráti, tam dignáti pro me pati, poenas mecum divide.

Fac me tecum pie flere, Crucifíxo condolére, donec ego víxero.

Iuxta crucem tecum stare, ac me tibi sociáre in planctu desídero.

Virgo vírginum præclára, mihi iam non sis amára, fac me tecum plángere.

Fac ut portem Christi mortem, passiónis fac me sortem, et plagas recólere.

Fac me plagis vulnerári, cruce hac inebriári, et cruóre Filii.

Flammis urar succénsus, per te, Virgo, sim defénsus in die iudícii.

Fac me cruce custodíri, morte Christi præmuníri, confovéri grátia.

Quando corpus moriétur, fac ut ánimæ donétur Paradísi glória.